Jaja nog steeds gaat het beter. Elke week trainen om verder te komen, begin dit jaar mijn eerste Survivalrun gelopen....kapot gegaan...nooit meer zou ik het doen ging er de dagen erna door mijn hoofd...de Castortrail zat er ook al bij, check ..ook daar kapot gegaan... ook daar weer na de tocht in mijn hoofd dat stemmetje, DIT NOOIT MEER.....helaas dat stemmetje heeft niet gewonnen... afgelopen zondag mijn tweede Survivalrun gelopen...geloof het of niet maar ik was gewoon een soort van fit tot het einde in een super team gelopen, samen buiten en bikkelen...met elkaar en voor elkaar...TROTS!! Waarom? Omdat ik nu geen stemmetje in mn hoofd had die mij zei: nooit meer, nu de drive om door te gaan...Gewoon Buiten, fit...sterker...en oh zo lekker...ik kijk al uit naar de Castor...